ROSALIA DE CASTRO

ROSALIA DE CASTRO

                           -   As viudas dos vivos e as viudas dos mortos -

                  ¬Para a Habana¬

       

           Vendéronlle os bois,

                 vendéronlle as vacas,

           o pote do caldo
           e a manta da cama.

          Vendérolle o carro
           e as leiras que tiña,
          deixáronno soio
           coa roupa vestida.

         "Maria,eu son mozo,
          pedir non me é doado
          eu vou polo mundo
          pra ver de ganalo."

         Galicia está probe
         e a Habana me vou...
        ¡Adiós,adios,
        prendas do meu corazón!

         ----------------------------------

Este vaise e aquel vaise,
e todos,todos se van;
Galicia sen homes quedas
que te poidan traballar.

Tés ,en cambio,orfos e orfas
e campos de soidade,
e nais que non teñen fillos
e fillos que non teñen pais.

E tés corazóns que sofren
longas ausencias mortais
viuvas de vivos e mortos
que ninguén consolará


                  ¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬

        

          *   FOLLAS  NOVAS *

¿Que pasa arredor de min?.

¿Que me pasa que eu non sei?.

Teño medo dunha cousa

que vive e que non se ve.

Teño medo da desgracia traidora
que ven,e que non se sabe de onde ven


***********************************