A silandeira sombra sin consolo
daquel que fun,decote vai comigo
Lexano amor,hedra que medra e medra
dentro de min,rubindome amodiño.
por iso estamos xuntos os dous.
Aquel que entonces era,coma un rio fuxíu,
pero quedouse,coma un rio que pasa e sempre queda.
Fecunda sementeira do pasado,
espello meu,única vida viva.
Todalas cousas morren e esmorecen,
somentes ti,lembranza,te eternizas,
Espello meu,no que me estou ollando:
esta que agora son,xa non existe.
O tempo faise na saudade,
e eu morro de saudades cada intre
No hay comentarios:
Publicar un comentario